CİVAN’IM
Mayısın sekizi seksen sekizde
Göz açıp dünyaya gelen civan’ım
Yıl ikibin on’un mayıs üçünde
Onulmaz dert ile ölen civan’ım
Bu nasıl dert idi seni yandıran
Şahin gibi gökten yere indiren
Beklediğin hayalleri söndüren
Aslısına Kerem olan civan’ım
Gelecekte mutlu hayat beklerken
Sevdiğine saadetleri saklarken
Aşkın ile günü güne eklerken
Muradı gözünde kalan civan’ım
Ölümünü duyan kuşlar ağladı
Irmaklar ağladı taşlar ağladı
Seni seven gönüldeşler ağladı
Dertli iken bile gülen civan’ım
Yürekler dayanmaz yaş dolar gözler
İçimize attın sönmeyen közler
Zahiri der bitti söylenen sözler
İnsanlık ilmini bilen civan’ım
Kayıt Tarihi : 10.11.2010 16:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!