Citoyens
Kazadan sonraki gece gördüm rüyamda ara sokaklarda yürüyen
ve şarkı söyleyen çiçek bozuğu bir adamı.
Danton!
Öbürü değil – Böyle gezintilere çıkmaz Robespierre.
Sabahları bir saat özene bezene kendi bakımını yapar Robespierre,
günün geri kalanı ise Halk için adanmıştır.
Broşürlerin cennetinde, erdemlerin makineleri arasında.
Danton–
veya O’nun maskesini takmış biri –
yüksek tahta ayaklıklar üstünde durur gibiydi.
Aşağıdan görmüştüm O’nun yüzünü:
yaralı bir ay gibiydi,
yarısı ışık içinde, yarısı da keder.
Bir şeyler söylemek istemiştim.
Göğüste bir ağırlık, o çekül
ki saatleri çalıştıran,
akreple yelkovanı döndüren şey: sene 1, sene 2…
Kaplan kafeslerindeki talaşların keskin bir kokusu.
Ve –rüyalarda her zaman olduğu gibi- güneş yok.
Fakat duvarlar ışıldadı
kendilerini bekleme odasına büken
ara sokaklarda, o bükülmüş oda,
hepimizin içinde olduğu o bekleme odası…
[“GERÇEĞİN BARİYERİ”nden (1978)]
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
NOT: Şiirin özgün ismi, Fransızca “Yurttaşlar” anlamına gelen “Citoyens”dir.
Kayıt Tarihi : 2.12.2019 19:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
CITOYENS Natten efter olyckan drömde jag om en koppärrig man som gick och sjöng i gränderna. Danton! Inte den andre –Robespierre tar inte såna promenader. Robespierre gör omsorgsfullt toalett en timme på morgonen, resten av dygnet ägnar han åt Folket. I pamfletternas paradis, bland dygdens maskiner. Danton– eller den som bar hans mask– stod som på styltor. Jag såg hans ansikte underifrån: som den ärriga månen, till hälften i ljus, till hälften i sorg. Jag ville säga något. En tyngd i bröstet, lodet som får klockorna att gå, visarna att vrida sig: år 1, år 2... En frän doft som från sågspånen i tigerstallarna. Och –som alltid i drömmen– ingen sol. Men murarna lyste i gränderna som krökte sig ner mot väntrummet, det krökta rummet, väntrummet där vi alla...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!