Çıtalım Şiiri - Hüseyin Sönmez

Bir çıtalım vardı altıgenden,
İnce çıtaları birleştirerek,
Oluşturduğum,
Tam altı tane eşkenar üçgenden.

Her bir üçgenin rengi farklı,
Uzun kuyruklu saçaklı,
Bir peri kızı...

Gökyüzünde süzülerek uçar,
Bana gülücükler saçar,
Süzüldükçe uzaklaşıp,benden kaçardı.

Ne zaman dalıp gitsem,
İpini elimden gevşetsem,
Hep başka yöne uçardı.
Sevinçten kalbim hep coşardı.
Peri kızım,canım çıtalım...

Çocuktum,umutluydum,
Çıtalımla dost,onunla özgür,
Onunla mutluydum.
İçiyordum sevinci hep yudum yudum.

Bir gün güçlü bir rüzgâr,
Haber vermeden ansızın,
Çıtalımın ipine verdi zarar.

Koptu kopacak derken,
Tüylerim diken diken,
Peri kızımı kaybederken,
Gözyaşlarım akarken,

Uyandım birden,
Gün ağarırken,

Baktım ki sabah olmuştu.