Çıta atlıyordu halkım Şiiri - Gencay Coşkun

Çıta atlıyordu halkım
Ama müthiş acı çekiyorduk

Sağı solu
Ülkemin
Sağına soluna
Çomak sokuyordu

Ve ben asla
Sümükte asalak
Bile olamayacakları
Unutmayacağım

Bölünmeye çalışılan
Topraklar güzeli
Ülkemde
Genç yirmilik fidanlar
Sapır sapır dökülüyordu
Doğduğu topraklara
Her ananın gözleri yaşlıydı

Gelende gidende
Bizdendi
Bilen biliyordu

Ülkem çıta atlıyordu

Gözü yaşlı
Yüzleri gerilmiş
Elleri nasır tutmuştu
Analarımın
Çocuklarımın üstü başı yoktu
Ama mendil satarlardı
Pis kokulu trafiklerde
Tinere mahkumdular
Hır gür çıkarırlardı
Kime sorsan suç onlarındı
Kapan kaçıyordu
Umutları
Sebebini bulamazlarmıydı sanki
Kılbırı teklemiş insansılardan
Kimin işine geliyordu

Ankara’nın cılız kolları
Asla halkını saramadı
Maliyenin şefkatli kolları sardı
Sarmaladı
Sıktıkça suyunu çıkardı
Garip ama uysal sabırlı halkından
Çıt çıkmıyordu
Ve
Çıta atlıyordu halkım
Dünyaya açılıyorduk
Ama halka açılamıyorduk
Her şeyi toz pembeye boyamışlardı

Üç beş bin vatan evladı
Var bu topraklarda
Bir ölür bin dirilirler
Asılardır kanlarıyla
Sulanan topraklarda
Zevki sefayı başkası sürse de
Ölüm onlar için
Asla son değildi

Çıta atlıyordu halkım
Gelişmeye mahkumduk
Kaç savaş yaptık
Alnımızın akıyla
Çıkmıştık
Ama
İçimizdeki asalakları
Dökemiyorduk
Eteklerden

Üç beş asalak vardı
Bu topraklarda
Yedikçe büyüyorlar
Zevki sefayı sürselerde
Ölüm onlar için
Hızlı kanatlarla gelecekti
Kendi kurdukları
Yalancı gök kubbeleri
Kurtaramayacaktı onları

Üç beş asalak
Hak zincirini
Boynuna aldıklarında
Kimse onların
Yerine olmak istemeyecekti

Çıta atlıyordu halkım
Ama mutlu değildi
İnsanca yaşamak lazımdı
Yaşatacaklar
Asla insan değildi
Başa geçenin
Bir tarafı kalksa da
Elbet bir gün indireceklerdi…..

Kızmak yetmiyor bazen