Bir şarkı çıkar radyoda,
Anidan ağlamaya başlarsın.
Notalar,sözler üzerine gelir,
Gözyaşları gözlerinden dökülür ard arda..
Acılar üst üste iner suratına,
Sakınamazsın kendini ve
Ağzından çıkıverir acı dolu sözler.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Aşklar da böyle değil mi?
Gelir,yıkar gedir.
Ardından kalpte sadece bir
'Cız! ! ' sesi kalır,
Bir de...
Boşver,neyse! !
kırık bir kalbin hüzünlü portresi...
her zaman öyle değildir...
nefis bir şiir...
kutluyorum....
Seni takip etmeye devam edecegim prenses...Sakın yüreğindeki merhameti...neşeyi....umudu kaybetme...Böylesi güzel bir yürekten çok daha harika eserler çıkacak...Saygı ve sevgilerimle..Okan NAR
Neyse kelimesi çok şey anlatır değil mi? Çok iyi bir eleştiridir de.Şiirin özgün...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta