Yine senin sözcüklerinle karşılaştım bu gece.
Çisil çisil ağladım kendi sokağımda.
Bir karanlığa bakarken.
Bir sözcüğün bile yeterdi dünyamın mutluluk olmasına.
Bir gülümsemen bile yeterdi bu gece karamsarlığıma.
Gözlerimle karşılaşmadığını farketmen bile yeterdi sana bir kez daha aşık olmama.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta