Çisi
hevalarım yüzünden kesifleşen havalar
mengene olur,
sıkar beynimi ta ki kaldırıp kafamı asumana bakıp
ebr-i nisanın habercisi çisi gelene kadar
yüzüme, bir,iki, üç, bin
yuvarlanırken soğuk üşümüş çisi gamzeye
yükselirim zemine lut gölünden
bir serin bir huzur bir hafif
kaynağı ilahi nur ama vasılı kapakara mahçup
hevalarım değmez
bir çisi etmez...
Kayıt Tarihi : 12.3.2015 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!