Çırpınışlarım... Şiiri - Arin Roni

vazgeçtim suskunluğumdan dökmeliydim içimi
lavların denize dökülmesi gibiydim,geçtiğim yerleri yakıp eritiyordum
kar etmiyordu yağan yağmurlar,boşunaydı söndürme gayretleri
patlamıştım,durmuyordu yaralı,yorgun ve kırılmış yüreğim,anlatmalıydım

içimde boğuldum,yağımda kavruldum,yenik düştüm sonunda
kalmadı tadım,götürdü esen rüzgarlar,kimsenin olmadığı yerlerdeyim şimdi
haykırıyorum! yüzüme çarpıyor sesim,kelimeler hain çıkıyor ve hiç utanmıyorum
var elbet bir sebebi,bütün yaşananlar gibi
karşıma dikilip bana konuş deme sevgili,en son ihanetin olur, yaşanmaz artık seninle bundan sonra,git kendi yoluna, öncekiler gibi

seninle olmayacak başka baharlar,senin olmadığın mevsimlerin tadı var dudaklarımda
senin olmadığın şarkılar dinliyorum artık
kırdım kilidini zincirlerimin,gözlerin yok heybemde,sesin,kokun ve senden bir şey
her hangi bir şeysin şimdi bende, bütün diğer şeyler gibi

yüreğime sahip çıkarak,olurda düşersen aklıma bazı bazı yada her hangi bir gün
seni güzel bir yağmur gibi hatırlayacağım,bir karanfil gibi,çocuk ellerimde elmalı şeker gibi olacaksın
sen nasıl istersen öyle hatırla beni,sorma bana yüreğin durmuşken yağmurlarımda,biliyorum çok yorgunsun ve kırılgan
bu hallerine ağlamak geçiyor içimdem şöyle hüngür hüngür ve gönülden
ama ne yaparsın kırıldı bir kere onarılmaz cam misali,bırak kalsın düştüğü yerde,kendi halinde,hadi git!
çok geceler yaşadım çırpınışlarla sana anlatmak için ama sen yoktun!