Acılar unutulmaz,
üzerleri perdelenir sadece.
Belirli vakitlerde, perde aralanır
acıyla yüzleşilir
tekrar çekilir perde.
Sen de bazen yüzleştin acınla.
Yüzleşme;
yaşamın bitişine kadar devam eder.
Davan kendi davan;
suçlu da hakim de sensin.
Çırpınışın;
düştüğün denizden kurtulmak için değildi.
iniltin;
duyan, gören, acıyan olsun
yardım etsin, diye de değildi:
"sadece çırpınıyordun "
21:24 14.02.2017
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 15.2.2017 00:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/15/cirpinis-73.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!