Ötelerin sonsuzluğundayım.
Alabildiğine yalnız; bitiriyorum kendimi.
Uçurumların eşiğinde bir ağaç gibi,
Bir avuç toprağa tutunuyorum.
Yokluğunun esintisiyle,
Her gün bir kökümü daha yitiriyorum...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta