Kuru bir yaprak isyan ediyordu kaderine,
Rüzgar önüne katmış sürüklerken.
Koparılmıştı dalından hasretti sevdiğine,
İki damla yaş süzülüyordu,
Sessizce gözlerinden.
Feryat figan içinde savrulurken,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta