Kuru bir yaprak isyan ediyordu kaderine,
Rüzgar önüne katmış sürüklerken.
Koparılmıştı dalından hasretti sevdiğine,
İki damla yaş süzülüyordu,
Sessizce gözlerinden.
Feryat figan içinde savrulurken,
El uzatmış yardım dileniyordu.
Bilmiyordu ki kimseden kimseye fayda yokken,
Yazısına boyun eğmiş,
Sonunu bekliyordu.
Kayıt Tarihi : 19.6.2001 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!