Bir ana ağlıyor kendi kendine
Oğlu silah tutmuş kalem yerine
Yarası kor olmuş işlemiş taa derine
Mahkum olmuş bahçe kapısının eşiğine
Duymuşki dağlarda, umutsuz ve çaresiz
Bir savaş var'ki orada hain damgalı isimsiz
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
