Çırpınış Şiiri - Şafak Özışıl

Bir ana ağlıyor kendi kendine
Oğlu silah tutmuş kalem yerine
Yarası kor olmuş işlemiş taa derine
Mahkum olmuş bahçe kapısının eşiğine

Duymuşki dağlarda, umutsuz ve çaresiz
Bir savaş var'ki orada hain damgalı isimsiz
Ana evde haber bekler o'ki ölmüş kimsesiz
Ağıtlar dalga dalga,duyanlarsa ilgisiz

Ananın haberi yok çoktan giymiş kefeni
Memlekete dönüş için bekler kara treni
Umut dolu gözlerle ana sarmış gelini
Buna can dayanırmı göründü ölüm treni

Başladı çırpınışlar, ağıtlar ve haykırışlar
Herkesin gözlerinde uzak ve boş bakışlar
Teselli fayda etmez kan ağlıyor yürekler
Çaresiz dolduruyor o çukuru tüm eller

Şafak Özışıl
(2000)