Çırpan Kulak Şiiri - Orhan Gülaçar

Bir gün birini yıkıntıdan bulurlar
Kahraman olurlar .
Sevdiklerine dürüst bağımlı !..
Ertesi gün palyaço ...
Diğer ertesi aç bi çare ..
Başka gün üşümüş ıslak ..
Güneş vurduğunda susuz sıcak ! ..
Kiminin evi olur eski bir apartman dairesinde ,
Kimi de mahalleden kovdukları bir ağaç gölgesinde .
Çok uzun yerel olamazlar sürgündürler .
Barınaklara tıkarlar yada atarlar bir dağ tepesine
Onları kötüye kullanıyorum diyemezler de !..
İhtiyaç duyulan ihtiyaç duyulmayan diye Kategorize ederler !
Ayıklamak sınıflandırmak yetkisini insanoğluna kim vermiş ?
"İnsanlık ' neye iyi dokunduğun 'neye kötü dokunduğundan ibarettir !"