Çirmen Yemini Şiiri - Turgay Adlım

Biz o gece Meriç'te bir avuç serdengeçtiydik,
Ölümle ezelde yemin etmiş, o kutlu ahdi seçmiştik.

Karşımızda Vukaşin, Uglješa; kibirle dolu her biri,
Sanırlardı ki bu topraklar, onların şarap sofrası yeri.

Zırhımız yoktu, göğsümüzde imandan bir kale vardı,
Dilimizde tekbir, kalbimizde vatan aşkıyla bir yara vardı.

Lala Şahin fısıldadı: "Aldanmayın fani sayıya,
Zafer, Hakka sığınan, Arş’a uzanan duaya."

Ve o an gök sustu, yer dinledi, bir an durdu zaman,
Üç koldan kükredik, "Allah!" dedik, koptu o büyük tufan.

O gece kılıçlar değil, kaderler çarpıştı o arbedede,
Meriç'in sularına gömülen kibirdi boğulan her bedende.

O mağrur kralların tacı da başı da düştü toprağa,
Kader, zaferi yazmıştı o gece sancaktaki al bayrağa.

Tan ağardığında bizler fısıltıyla şükrettik duayla,
Meriç o sabah kan değil, bir milletin kaderiydi aktığı yazgıyla.

O kanla açıldı Rumeli, Makedonya kapıları bize,
Ey nesil! Bu zafer, ahdimizin mührüdür, en kutsal emanettir size.