Çirkin ağlamalar Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
sahipsiz toprakkuşu gibiyim
mütemadiyen çirkin ağlamalar çağırır beni
seninse kırılır öfkeden kahve bakışların

ey acıyı serçe parmağından emziren gurur
renkli şarkılarda doğan ölüm
en çok da gitmelerde severim gözlerini
kızma
bu benim için onur
benim için doğrudur

ellerim
ah kırılasıca ellerim
ki yalnızlığın annesidir
neyi tutsam kirlenir

etine kemik değmemiş tılsım
birazdan bir yağmur taşlayacak seni
kanına geçirecek binlerce küfür

şimdi
yalnız bir tomurcuk sancılanıyorken avuçlarımda
bana ait her bakış salıncaklar kurar ağıtlarıma
kokumu sakla
korkumu sakla

farkında mısın
çocuk hâllerinde bir çimdik şiirim
ardında bırakırken beni
dizlerime koca munzur deviririm
yine de seninim
yine de severim

niye gözlerime bu kadar uzaksın ellerim!

.
.
.
.