Saçlarında sürüklendiğim gece
Karanlık
Dişlerin geçirdi nefes boruma
Kan akıttı içime
Sanki kuduz çakalmış gibi
Pençeleriyle
Adeta boğdu beni
Acılar sindi bağrıma
Ey soyka yaşam
Hiç heveslenme inadına ölmeyeceğim
Ayrıca, yüzüne tükürdüğüm düzen
Kin bağladı bana
Kurumlarıyla
Zindanlarıyla
Kasteder oldu canıma
Ziyan, zarar veriyor bana ölümden de beter
Özlediğim
Şafak huzmeleri
Öykündüler en azılı canavara
Ateşten birer ok oldular batıyorlar her yanıma
Çırılçıplak haykırışlarım
Sevenlerim olmadığı gibi
Yıllardır
Gözyaşlarıma tutsak kaldım
Yüreğim
Sevdiklerim bana
Bir kurşunluk mesafe kadar uzaklar
Yediğim vurgundur, kimse kurtarmıyor beni
Şafaklara, aydınlığa koştum
Alnından öpmek istedim
Sabah kızıllığını
Ufuk üzerime çöktü
Paramparça
Bir garip burukluk var içimde
İçinde ki sabahı, güneşi bulamıyorum
Yine karanlıklar kaldım
Yine sıkılıyorum
Zindanlarda ki her tutsak gibi
Ayaklarımda pranga, başımda zalim bir devlet var gibi
05.01.2015
İstanbul
Kayıt Tarihi : 5.1.2015 01:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!