nesnenin şiiri nesneye emanet
uzat elini çocuk!
çıkalım incir çekirdeğinden
sonra bol acı bol kıyamet
ve bir papatyanın diklenişi rüzgâra
sen mi düşledin
sen mi düşledin
çığlığımın duvara çarpışını
yokluk dediğin ayrışması türkülerin
sıkılan boş bir avuç yokluk
boy ölçüşebilir mi sabah ayazı
senin küskünlüğünle
insana ait nesnenin ölümü
petrol alırım varillerce
insan verip
ah! sen yine uykusuz
yine unutmuşsun düşlerini
yağlı otomobil altlarında
sen mi ayırdın sesi duygusundan
anahtar şıkırtısı neden yeğdir
ustanın susuşundan
dünya çocuk!
ters çevrilmiş un çuvalı
sen mi silkeledin hayatın neşesini
nesnenin aşkı çıraklara tuzak
düşünü uzat çocuk!
yağlı tulumlardan kaçırarak
kalmasın hiçbir yasak rüzgârımda
biliyorsun
sözümüz var şeytan uçurtmasına
Ocak 2013, İzmir
Kayıt Tarihi : 12.8.2017 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Talanya'dan...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!