Çıra Yanan Günler Şiiri - Tahir Sarıışık

Çıra yanardı evimizde bir zaman,
Karanlık çökünce her yana hemen,
Tüterdi üzerinde ince siyah duman,
Titrek gölgesinde söylenirdi kadim hikayeler,
Heyecanla dinlerdi çakmak gözlü çocuklar,
Canavarı yenen gözüpek aşıklar, kahramanlar,
Dua ezberletirdi sert bakışlı ihtiyarlar,
Çocuk emzirirdi cefakâr yorgun analar,
Gözler dalıp ezele, ebede, uykuya firar.

Çıra yanardı evimizde bir zaman,
Kaşık sesleri karışır gölgelere, lokma boğazdan,
Süt verirdi loşluğunda nice hayvan,
Yollar kapanırdı kar denen esaretten,
Kurt sesleri ile karışık rüyalardan.

Çıra yanardı evimizde bir zaman,
Dört nesil bir arada geçerdi günler,
Ortaktı acılar, hatıralar, sevinçler,
Akşam yatsı arası gelişler-gidişler,
Yeni bir hayata merhaba derdi bebeler.

Çıra yanardı evimizde bir zaman,
Ayrılık düştü herkese şimdi, ne menem,
İcat edilmeseydi şu elektrik denen.