Çıra Gibi Yandık Şiiri - Silvan Güneş

Bizler eğitimin peşinden koşup,
aradaki mesafeyi fazlasıyla açmışken,
Arkada kaldığını düşündüklerin sokakta simit satmıştı...
Sen hayallerinle başarılı yarınlarını düşlerken,
onlar ihtisaslarını, köşe gözlemekte yapmıştı.

Bizler diplomalarımızı elimize aldığımızda,
ata binenler Üsküdar’ı geçmişti...
Yer var mı yok mu? diye etrafı gözlemleyen ürkek göz,
sokağı, kavgayı, fırsatı anlamada çakmıştı...

Hayatı yakalayıp başarılı olmak! ... düşleri...
Gerçek sıfırı tecrübe edememenin oynadığı pandomim...
Bilenle bilmeyenin aynı kefedeki kavgası...
Adalet sınırlarını kendine göre yazan çizen bir alim! ...
Tüm matematik birbirine girmiş, formüller anlamını yitirmiş...
Gerçekle yüz yüze gelinmiş işte; o an anladın ki,
Pek çoğumuz; yılmış, bıkmış, yitmiş, bitmiş, gitmişti...
Arkanı bir döndün ve gördün, kimseler kalmamış,
sabrın o an yerinde durmamış,
o da iyiden iyiye taşmıştı..

Lafı, sözü kim takar?
Bilginin işe yaramadığını anladın sen! ..
Dirsek çürütmüşsün, kaç sınavı vermek uğruna...
Anla artık, okumaya başladığından beri,
türlü kuyruklara dizilmiş yedek olduğun gerçeğini...
Daha çok kapanacak kapılar yüzüne...
Öyleyse aralanır mı bir daha!
Böyle zamanlarda UMUT beslenir mi?
Sen taşların arasında çıkan gevende dikeni iken,
Bir söz değer bulup hislenir mi?

Hani toy bir mezunken sokaklara çıkıp bağırmıştın
acı biber gözlerini yakanca anlamını yitiren gözyaşların
döküldüğü yerde bir fide yeşertemeden
sen derdine yanmıştın...
Kaba, saba, göbeğini kaşıyan,
Verdiği sınav cevaplarıyla adam! ettiği yalaka diplomalıyı
Çoktan peşine takmıştı...
Sen hakkını arayıp, salya sümük ağlarken
Hesap sordukların karşına çıkan bir diplomalıyla sana cevap vermiş, havasını atmıştı...
Bu nasıl olur, mümkün değil, sen bizdendin! dedikçe...
O avam ağzı küfür yemeye alışmış, kancayı da sana takmıştı...
Aslında yine bir diplomalı hepimizin çırasını yakmıştı.

11.12.2011
00:40
Alanya