Cır Suyu Şiiri - Abbas Paksoy

Cır Suyu
Bostanderesi, yaylam köyüm.
Yeterince, gelmiyor suyum.
Beş ortaktı, babadan payım.
Perişandı, benim hallarım.

Necmettin köse, sondaj piri,
Toprağın altı, suyun yeri,
Temizler, insandaki kiri,
Vurmalıydım, artık bir kuyu.

Bir eylül Cuma, mübarek gün,
Benimde gönlüm, olacak şen.
Ustam, su çıkana kadar in.
Kurbanlar olayım, Bomuna.

Kamyon gelip, işe kuruldu.
Kalplerimiz, küt küt vuruldu.
Fikirleri, tek, tek soruldu.
İnşallah, su çıkar dediler.

Teyfik Köse, ekibin başı.
Sinan Çolaker, kırar taşı.
Mustafa Öksüz, yoklar yaşı.
Çıkta, kurtar beni, cır suyum.

Mehmet Akpolat, suyu yokla.
Umut verip, atma ha takla.
Sırlarını, kendine sakla.
N’olursun, yıkma hayalimi.

İki bin altı, tam üç eylül.
Pazar sabahı, su oldu sel.
Ne mübarek, suyu bulan el.
Bir suya, bin şükür Allah’ım.

Kurban kestim, kan akıttım.
Bahşişi verdim, ter döküttüm.
Sıkıntıyı, kökten söküttüm.
Yüzümü güldürdün, cır suyum.

Takımı, tertibatı, kurdum.
Adını da, cır suyu vurdum.
Paksoy’um, rüyasını gördüm.
Cır dedim, ben sana, cır suyum.