Cipralex günlükleri 11.gün

11. gün
Evet. Cipralex günlükleri 7 yıl aradan sonra yine sizlerle.
Çünkü yapamıyordum. Çünkü dayanamıyordum artık. Çünkü gözümü açar açmaz başlayıp gece yatana kadar hatta uykularımda dahi peşimi bırakmayan korkularla boğuşuyordum. Çünkü bu boğuşmalar her gün ve her gün öyle yoruyordu ki ruhumu ben onları düşünmek dışında hiçbir şey yapamıyordum. Konuşamıyor, bakamıyor, gözlerimi açamıyordum. Karnıma kasılmalar girmeden nefes alamıyor, bir şeyi 3 saniyeden fazla düşünemiyor ve kendi iç sesimi dahi duyamıyordum. Öyle büyük acılar çektim ki, Allah varsa şayet lütfen kimsenin başına vermesin böyle azılı bir celladı. Öyle utanıyordum ki kendimden, öyle umutsuzdum ki yarından, öyle korkuyordum ki her şeyden inan bana dostum ölmek dahi istemiyordum. O yüzden eski dostuma geri döndüm, tabii ki onu da terk etmek için. Ama emin değilim. İlki karıştığı an ruhuma öyle bir sustu ki beynim ve ruhum öyle bir ivmeyle geri döndü ki bedenime ve bakışlarım göz kapaklarımın arkasına, tamam dedim, sonsuza kadar sürse bile bu hissiziyat o yine de yanımda olmadı içimde. Annemin gözlerine bakamıyordum ve buna iyi gelecek her ne varsa ona razıydım. Şu cümleleri yazarken anlam ilişkisi kurabilmek ve bir sonraki cümleyi düşünebilmek ya da bir buzdolabına bakarken yalnızca o buzdolabını görebilmek ne demektir ancak şuurunu kaybedenler anlayabilir. Umarım anlamazlar. Ona geri döndüm çünkü her şey suretin suretinin suretiydi ve ben hayatımı öylece uzaktan izliyordum sadece o transparan perdenin ardından. Artık dokunamıyordum bile ona. Ona geri döndüm çünkü gidecek başka bir yerim kalmamıştı ve ben herhangi bir yerde de olmak istemiyordum zaten. Ona geri döndüm çünkü kendime gelmem gerekiyordu ve ben nasıl yapacağımı bilmiyordum. Savrulup duruyordum kendi içimde.
Ve kafamı vuruyordum hiç tanımadığım taşlara ulan canım acıyordu. Ben de en iyi bildiğim şeyi yaptım. Geri döndüm terk etmek için.