Çıplaktım ve günahsızdım Şiiri - Derya A ...

Çırılçıplak doğduğumda hiç günahım yoktu
Elbise giydirdiler, her geçen gün günahlarım çoğaldı.
Büyüdükçe, masumiyetimi kirlettiler…
Bedenim için utanılması gereken bir muamele edip günah dediler.
Çıplaklık günahsa, neden insan doğarken ve ölürken çıplaktır?
Sevgi; hayatta ki en güzel duyguysa, neden hep önünde engeller vardır?
Nefret, kin ve öfke en büyük yıkımsa, neden en çok ihtiyaç duyulan şeydir?
Yaşamayı istediğimiz her şeyi neden hep başkalarına göre tartıp biçiyoruz?
Varlığımızdan özür diler gibi değil de varlığımızın ne kadar önemli olduğunu bilerek yaşamıyoruz?
Bir terazi koydunuz ortaya, kendi çıkarlarınız için tartıp biçtiniz…
Kendi menfaatleriniz için işinize gelenleri seçtiniz, gelmeyenleri türlü oyunlarla dışladınız.
Dini, dili, rengi akla gelebilecek, toplumu karıştıracak her değeri kullanarak kavga ve savaşlar çıkardınız.
Oysa ben daha dün doğmuş kadar saf ve temizim.
Üstüme giydirdiğiniz elbiseler günahlarımı kapatmadı, masumiyetimi kapattı.
Masumiyetimden utanan her kim varsa, sonsuza dek canı cehenneme.
Doğduğu gibi ölemeyenler, yüzleri hiç gülmeyenlerdir.
Ve ben bana ait olduğum, başkasının çizdiği dünyaya ait olmadığım için mutluyum.
Dünyayı gözyaşına boğdunuz, iyi olan her şeyi yok etmek için masumiyetin üstüne kapkara bir duvar ördünüz.
İçim titriyor sizin yarattığınız cehennemi gördükçe…
Ve korkuyorum kıyametinizde seyirci olmamak için gözlerimi yumuyorum.
Cehaletin tek cellâdınız olduğunu öğrendiğinizde yeniden doğmak ve öğrenmek isteyeceksiniz.
Ancak geç kalışlarınızın ve yeniden dünyada hiç ölmeyecekmiş gibi kalma saplantılarınızın esiri olmaktan asla kurtulamayacaksınız…
Ah insanlar ah… Gölgemi gizleyemediğim kadar eminim; siz daima yalandınız bu dünyada…
" Her insan kendi kıyametini kendi hazırlar"
12.02.2014