Çıplaksın Unutkanlıkları Gibi İnsanların

(Dönüş)

Az ileride bekledi seni yağmurun çekilen elleri
Eskirken fotoğrafın habersiz girişinle gölgene
Umulmadık bir haber ilişti lacivert yakana
Kalkıp gidiyor umutlar gözlerinin neminde kan
Kalkıp gidiyorlar ellerini çeken yağmurdan

Teselli dönmemekte gidenlerin nefesinden
Bir cenaze kaldırılmışlar sanki meçhul
Örtülmüş gibi üstüne perdeler ağır ve kalın
Yatıyorsun bilmediğin karanlık bir göğün altında
Gidenlerin ayak sesleri yankılanmakta suratında

Ah! O kalabalık dağıldığında kalan boş kubbe
Hüznünle ketum ve ağır ağır dönmekte
Yıllar geçti şehirleri yutan zamanlardan
Yıllar adresleri silen ve yüzleri yeniden karan

Uyandın işte! Uyandın belleği yanmış bir düşle
Sesin dönmekte, nefesin ve ellerin uzaktan
Sevinçlerin dönmekte ve beyaz yakarmaların
Hayatım diye kalktığın toprakta çıplaksın
Çıplaksın unutkanlıkları gibi insanların