Çıplaklığında yaşayacaksın

Hiç boşluğunda kaldın mı duyguların?
Boş bir sandal düşün engin denizlerin içlerinde,
Mutedil dalgalarda sallanır;
Belki bir mendil, belki bir el uzanır arada,
Sallanır geçenlere umutla,
Kaza zedeler burada.

Hiç düştün mü düşüncelerinden,
Düşmüşlüğün en aşağılanmışı inan,
Boş belleğinde sersemce,
Sadece adın, kalan.
Ermezce aklın yaşamın gizlerine,
Bir çıkmaz sokakta kalırsın,
Sonra, umutsuzluğunda yakarır,
Anlaşılmazca yalvarırsın.

Hiç korktun mu anılarından,
En güzellerinden kaçarsın,
En çok incitenlerdir onlar geçmişinde,
Yokluklarında yanarsın.
Yokluğu fark etmez yok anıların,
Acılarından yangılanmazsın,
Sevinirsin hatta kaldıklarına geride,
Dönüp bir daha anmazsın.

Kinlerinden arındınsa bir gün,
Kin tutmak isterce duyguların,
Kinin sevdiklerine acıtan içini,
Kin tutamamakta kalacak kaygıların.
Kahretsin diyeceksin kine yemin ettiğine,
Kahretsin bağışlamak neyine,
Sitemin ağlayacak sargılanan yumağında,
Kin kusacaksın çilene.

Kalbin boş kaldı mı hiç sevgiden ırak,
Kıvrandığın oldu mu özlemiyle aşkın,
Yalnızlığında göklere uzanır sessiz yolculuğun,
Yalnızlığında gelmez melekler,
Yalnızlığında kalırsın şaşkın.
Bil değerini ardınca koşuluyorsa,
Sevgisiz yaşanmaz bil sakın,
Bir gün güzelliğini yitirdiğinde,
Çıplaklığında yaşayacaksın.

11.Temmuz.2008 22.55