Çıplak Ve Dürüst Gülüşü Yaşamalıydı...

Onu bulduğumda gözleri ölmüştü,
Yasal adını unutmuştu,
Acıyı,şiddeti,onursuz geceleri anımsatan adını reddediyordu!

Baba engeline takılan ilk aşkı,Almanya'da ölmüştü,
Ona en çok seven adam amcası da konuştuğu için ölümüştü,
Konuştuğu için ölenler sadece bu ülkede mi var bilmiyordu!
Onu battaniyesine saklayan Boncuk Dedesi de ölünce,
Yapayalnız kalmıştı,

Yıllar sonra gencecik bir öğretmendi,
İlk görev yeri,beyaz ve soğuk bir şehirdi,
Ordan Karadeniz'e,Marmara'ya...

Töre,kimi sevdiğini sormamıştı bile,
Alkol,şiddet ve onursuz gecelerle dolu,
Yitirilen koca bir ömür!
Acılarını,kimliğini,kabuslarını saklıyordu,
Ölümü bekleyen oğluyla gurbetin tam ortasındaydı...
Hem de yapayalnız.!
Sevgiyi anlattığı öğrencielrine,yediği dayakları nasıl anlatırdı!
Trabzon'da Aleviyim diyemedi,
Tekirdağ'da Kürt olduğunu sakladı,
Yıllarca saklı kimliğinin ardından sevgi taşıdı öğrencilerine...
O bir anneydi,o bir öğretmendi.,onurluydu,sevgi doluydu...

Geceleri uyuyamıyordu,köyünü,dedesini,
Cezaevinde ölen amcasını düşünüyordu,
Sıcak bir selam almayalı yıllar olmuştu,
Kadın olmayı unutmuştu,
Sevgisiz,aşksız tutsak bir ömür..!

En son dedesi okşamıştı saçlarını,
En son annesi 'seni seviyorum' demişti.
En son köyde pestil yapmak için sevinçle uyanmıştı,
Kaysı kokulu teni bakirdi,
Aşk,Kaf Dağı'nın ardındaydı,gülümsemekten korkuyordu,
Ürkek,yalnız,mahzun ama kadındı!
Titrek dudakları,delici bakışları kışkırtıcıydı,
'İnsan' kalmayı herşeye rağmen başarmıştı,

Önce gülümsemeyi,ardından seni seviyorum'u buldu,
Sevgiye dokundu usulca,
Yolculuklar yaptı içindeki kadına...
Adı da dünyası da değişmişti,
Artık özlemek,sevmek,beklemek anlamlı kelimelerdi,
Şarkılar şiirler biriktiriyordu yarınlara...
'Kanatlarım olsa uçacağım,uykularım bölünüyor,aşk bu mu' diyordu,
Yıllar sonra kıpır kıpırdı,

Bir Mayıs sabahı korkuları dalgalara karışmıştı,
Kadın ve insan kokulu gözlerine ölüm hiç yakışmamıştı,
Kaysı kokulu yüreği,karadut pestili gözleri,
Çıplak ve dürüst gülüşü yaşamalıydı...