Çıplak olmalı insan; fıstanıyla analarımız gibi, şalvarıyla bembeyaz gömleğiyle dedelerimiz gibi...
Dişini tırnağına takmış emekçilerimiz gibi...
1 ekmeğin en küçük payını alabilen şerefi aç olmayan dost gibi...
Sadece soğana vurabilmeli şiddetle...
Elleri yetim bir çocuğun başında olmalı evladı gibi...
Yüzü çıplak, sözü çıplak, yüreği çıplak olmalı insanın...
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta