Çıplak olmalı insan; fıstanıyla analarımız gibi, şalvarıyla bembeyaz gömleğiyle dedelerimiz gibi...
Dişini tırnağına takmış emekçilerimiz gibi...
1 ekmeğin en küçük payını alabilen şerefi aç olmayan dost gibi...
Sadece soğana vurabilmeli şiddetle...
Elleri yetim bir çocuğun başında olmalı evladı gibi...
Yüzü çıplak, sözü çıplak, yüreği çıplak olmalı insanın...
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta