Çıplak olmalı insan; fıstanıyla analarımız gibi, şalvarıyla bembeyaz gömleğiyle dedelerimiz gibi...
Dişini tırnağına takmış emekçilerimiz gibi...
1 ekmeğin en küçük payını alabilen şerefi aç olmayan dost gibi...
Sadece soğana vurabilmeli şiddetle...
Elleri yetim bir çocuğun başında olmalı evladı gibi...
Yüzü çıplak, sözü çıplak, yüreği çıplak olmalı insanın...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta