Çıplak olmalı insan; fıstanıyla analarımız gibi, şalvarıyla bembeyaz gömleğiyle dedelerimiz gibi...
Dişini tırnağına takmış emekçilerimiz gibi...
1 ekmeğin en küçük payını alabilen şerefi aç olmayan dost gibi...
Sadece soğana vurabilmeli şiddetle...
Elleri yetim bir çocuğun başında olmalı evladı gibi...
Yüzü çıplak, sözü çıplak, yüreği çıplak olmalı insanın...
Kayıt Tarihi : 9.5.2013 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!