Çıplak Kelimeler Şiiri - İbrahim Türk

İşte geldim
acıyarak kendime
unuttuğum tüm kelimeleri anarak
fedamı hatırlayarak
ve pişmanlıktan yanarak
işte geldim.

Tüm benliğimle
yalnızlığıma bürünerek
uzaklaştım
tüm yaşları kurutarak
sustuklarımı bağırarak
bağırdıklarımı duyuramadan
kaçtım.
Kaçmayı arzulayarak
yalnızlığı severek
uzaklaşmayı marifet bilerek
işte geldim.

Korkmadan
zorlanmadan
acımadan benliğime
terk ettim kendimi.
İşte orada
ta içinizde
tebessümle hatırlayacağınız
haline acıyacağınız
bir ben bıraktım geride.
ve
kaçarak geldim işte.

Hilafsız
geldim düşünmeden
attım tüm yalgınlarımı
acımadan umutlara
en cerh edecek
silahı verdim
aklıma
ve
acıdan çıldırarak
anladım
en acınacak
işçisi olduğumu
yalnızlığın.

Hiçbir şey değişmedi
yalnızlığım
iyi kamufle edilmiş
bir giz halen.

Ve ben
şimdi sizin aranızda
tüm kelimelerimle
çırılçıplak
yeni bir ben ile
bağırıyorum işte.

Ve siz
sanıyorsunuz ki
yeni bir ben
var aranızda
oysa
nüanslarda
ufak değişimlerle
duruyorum
tüm acılarımla
gizli yalnızlığımla
terk ettiğim duygularımla
kamçıladığım hislerinle
soyduğum kelimelerimle
aranızdaki yerimi
alıyorum
ve
rolümü oynamaya
başlıyorum.

Ve ben
en çok
kendime kızarak
haddimi aşarak
küfür ederek kendime
acıyarak benliğime
ve acıdan çıldırarak
yalnızlara arkadaş
gizlere sırdaş
dertlere derman
şarapçılarla ayyaş
dindarlarla mümin
faşistlerle faşist
olmaya başlıyorum
yeniden.

Sıcaklığı ile kavrulsam da
rüzgarı ile savrulsam da
acılarımı sivilleştiremeden
tüm çıplak kelimelerimle
yaşayacağım
bu dertli kentte
mecburen.

Şubat 2006