Çıplak Gölgeler Şiiri - Ahmet Duman

-1-
Uykudan uyandığında aklında kalan düş gibi
Zamana yazık olmuştur artık
-ki daha sonbaharda
üstüne az önce yağan,
soğuk yağmurun damlalarıyla
pencerene doğru inceden
gülümserken güller-
Sana ne oluyor ki gönlüm?
Kapalı kapılar ardında,
açmayın lahitimin kapağını
-dışarıdan gölgeler düşer-
diye bağırıyorsun

Sandukalara kilitlenmiyor geceler
Azrail gibi bekleme anı, zamanı
Bak kaç mevsim geçti,
bu kaçıncı sonbahar

Güneş ışığının düştüğü yere
Yalnızlıkta düşer
Açın tülleri, perdeleri
Sensiz gibiymiş gibi
Yaşamak istiyorum bu yalnızlığı

Sanmayın ki bu isyan küllenmiş bir aşk
Yok öyle bir şey yok
Ne vasiyettir bu ne izacet
Cama vuran yağmur damlalarının
Söyledikleridir, öyledir

-2-
Daha kaç gün geçecek diye
Tutanak tutmaya gerek yok
Her gidenin ardından
Hemen gelir geçer, çok olsa
beş-on sonbahar
Değil mi ki bu zaman,
bayram şekeri tadında

Çıplak gölgeler gelir geçer
Ne konuşur onlar ne susarlar,
zamanı bilmezler,
bilemezler anın yurdunu
Gibiymiş gibi yaşarlar
Konuşur gölgeler
Ne konuşur onlar ne susarlar

Konuşun çıplak gölgeler
Ne oldu da ardınızda,
kimlikleriniz kaldı

Sanmayın ki bu isyan küllenmiş bir aşktır
Yok öyle bir şey yok
Ne vasiyettir bu ne izacet
Kibirli, cesurca yere vuran
Çıplak ayaklı, çıplak gölgenin
Söyledikleridir, öyledir

19.10.2008/Ankara