Çıplak bir kayboluş Şiiri - Kenan Faik

kelebek kanadından uzantılar
ne derlerse desinler, sus
göğün ötesinde değilsin
berisinde de zannın gibi sanma
üfleyişlere boyunduruğun sönme vakti
ve gecenin kıl inceliğinde
bir
ve son
saymak çözüm mü
yoksa griye çalan renkleri mi güzel değil
arnavut kaldırımlarının

gözlerim
yanıcı bir irkilişin kelepçelenişinde hep
ve bileklerim değil acısı
yeryüzünün

sokulduğum olamadığın kadar var yaşam
hiç görmedi gözlerim seni
ve duymadı hiç kelimelerim
çatıştığın
ve raks eylediğin
yalancı bir sert rüzgar

ama değilsin kollarında göğün
ve her düşen damla avaz avaz çığlık atarken
bakıp kaybolurken anından
sırça bir dokunuş bile değilken

yalın
ve çıplak bir kayboluşun eteğinde…