Çıplak Bir Düş Çardağı Hayat

kirle ovulan ellerin
yüklemidir üşümüşlük
kemiğin zarı yoktur
karmaşayla sarmalanır ölüm
o yorgun küpeştesinde ömrün
yoksul çocuklar büyür
gözlerimizdeki yalnızlığa
her bahar renkler üşüşür
ak pak bir çocuk gönlüm
kar sızısı yürür dizlerime
en güzel meyveye durur ağaçlar
bunun için çiçeklidir perdeler
trenler geçer kırlarımdan
aşk uzak dağlardaki menekşe
sonsuzluk yangın olur
o tarçın kokulu anları bölüşür
sınırlarını sevginin çizdiği
dokunuşla büyüyen çiçekler gibi
dilimde eski tütün sarısı
heybemde ressam fırçası
hıçkırık nöbetinde kadınlar
sevinin ağır travması
çıplak bir düş çardağı hayat
kargaşayla karışık acılar
o bilinmezliğin menzillerinde
yorgun merhabayla gülümser