gözleri kış ortasında çorak bir nehir
göğsü ayaza kesti çocuğun besbelli
zehir mi zehir
önce
eski, yırtık, delik deşik hecelerinden vuruldu
sonra çıkıp gelmesini pek de umursamadığı
dizelerinden
en son geceden vuruldu çocuk
en son geceden
güpegündüz....
uyudu uzun uzun
uyandı belki arada kim bilir
belki elini uzattı son kez
yüzüne düşen o esmer o esrik gölgelere
gülümsedi bile....
Kayıt Tarihi : 5.2.2014 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)