Firindan yeni çıkmış, kavruk tuğla dudaklarının ardında,
Ayarsız bir ayrıntıyı saklıyordu kadın.
Bir baskasının, haksız yere faydalandığı nimetin, külfetini tasıyordu yureğinde.
"Ben ölüyorum" diyordu.
-Dizine kadar giydiğin yılan derisi parlak botlarında, hayat kadınını andırıyorsun.diyorlardı.
"Nefes alamıyorum" diyordu.
Sigarada biraktiğın ruj izleri, orospuluğu imgeler kıvamda diyorlardı.
Annesinin, kargaların çocuk getirme yalanını yakaladığından beri,
Başını her göğe kaldırdığında,
Martılara küfredip,
Denizde su üstünde yürüyerek,
Gelmeyen o çocuğa gidiyordu.
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 20:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!