Örtüleri kaldıralım, herşey çıplak kalsın!
Zarfsız bir mektup atmak isterdim postaneden
Hayatın cebinde harcanan bozuk parayım
Kim söz eder ki bütünleyemediğim bedenden?
Eli kulağında gün, gelecektir yalnızlığa
Avucumda saklarım her gece karanlık bir ayışığı
Bu dünya bilmediğimiz bir gecekondu!
Her yaşayanın içinde yıkım emri var!
Kalemler kendini yenileyen kelimelerdir,
Aşk kuyusunu kazıyor yeni bir acıya
Ağlamanın eli kulağında, doğdu doğacak
Çocuk bir tay gibi koşuyor hayata
Kayıt Tarihi : 16.7.2002 05:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!