Cinssin Ulan Sen Şiiri - Adem Durmazer

Ulan ne cins adamsın sen be
Şu haline
Şu kılığına bak
Mecnuna çevirdin kendini.
Görende Leyla’yı buldun sanacak

Bir ateş attın içine
Yanıyorsun Marmara çırası gibi
Ne alevini gören var
Ne dumanını
Ne de eriyip akışını
Ulan seni ciddiye alan kim
Adam yerine koyan kim Allahın salağı
Ölsen kimin umurunda be

Eşek kadar adam oldun
Zırlayıp duruyorsun çocuklar gibi
Kendi yaşını kendin siliyorsun
Bir baksana etrafına
Kim var kim var
Sende senden başka
Kör müsün ulan Allahın salağı
Kör müsün?

Ne baharlar geçti
Sürmedin elini bir tek güle
Ne yağmurlar yağdı saf ve tertemiz
Ne sular aktı
Bir tek damla içmedin
En susuz anında bile

Geceleri düş görmedin
Deliksiz uykulara daldın
Gündüzler senden memnundu
Sen onlardan zevk aldın

Geçeni görmedin
Sesleneni duymadın
Meleğe kanmadın
Şeytana uymadın

Bu saatten sonra
Senin neyine ulan aşık olmak
Neyine tutulmak
Neyine vurulmak
Kimde var da kim verecek
Senin aradığını sana
Cinssin ulan sen
Cinssin anlasana

Ne sözü ne sözü be
Söz dediğin su üstünde bir yazı
Yazmadan siliniyor
Ne yemini ne yemini be
Yemin dediğin yalanın kısası azı
Her fırsatta deniliyor
Ne yani
Söze mi bağlandın
Yemine mi inandın
Tüh senin aklına yüreğine
Sazansın ulan sen
Sazansın Allahın salağı

Otur oturduğun yerde
Ye aşını
Tut işini
Aşık olmak
Neyine gerek senin be

Bir ateş attın içine
Yanıyorsun Marmara çırası gibi
Ne alevini gören var
Ne dumanını
Ne de eriyip akışını
Ulan seni ciddiye alan kim
Adam yerine koyan kim Allahın salağı
Ölsen kimin umurunda be
Adem Durmazer