Cinnetlik İstanbul Şiiri - Ayşenur Yılmaz

Eceline akıyor trafik sırat vitesinde
Serkeş metropol süratiyle
AİDSliyor Arnavut kaldırımı taşından caddeyi
Vesikasız Romen fahişeleri
Sanma başı göğe eriyor Çemberlitaş'ın
O vakur, suskun yükselişiyle
Say ki çemberini kırmış haykırır gibi
Üstüme üstüme devriliyor
Sultanahmet Camii'nin minareleri
Ani bir lodosla allak bullak
Eminönü sahilleri
Yapış yapış tenimde
Denizin tuzu, havanın nemi
Elim oldu oksijene vedamız
Sağolsun başlar
Karbon soluyor ah, ciğerimin köşesi
İse, pise, toz dumana
Saygısız selâmlar
Hoparlörler, kornalar bangır bangır
Desibel şokuna giren kulaklar sağır
Amansız dertlere düştük seninle
Derdimize çare yok hiç kimseden
Ne sağ olacak sonumuz ne selâmet
Ben cinnetlik, sen cinnetlik İstanbul!