Cinnetin Elçileri Şiiri - Erol Ars

giyimine, kuşamına,
saçına,makyajına,
yürüyüşüne, gülüşüne,
oturuşuna kalkışına... karışırsın
ve an gelir
sabır taşı çatlar
"yeterrrrrr!" diye haykırır
- zakkum çiçek açar
dallar meyveye dururur -
geç de olsa anlarsın hatanı
"lan bir dur
karşındaki sevdiğin
inandığın, bildiğin
seninkisi yersizlik,
yaptığın terbiyesizlik,
kıskançlığın da bir sınırı var..."
dersin
...
huyun suyun değişir
o eski sen sen değilsindir
ve sevdiğin bireydir,
kendidir, özgündür,
özgürdür artık
her şey yolunda gidiyor, derken
bir surat asıklığı başlar
sorarsın
dudak büker
omuz silker...
- oysa o eski delişmen,
huysuz, bencil hallerin  yoktur -
anlam veremezsin tavrına
ısrarla sorarsın cevap vermez
sinirini yatıştırmak için
sesizliğine çekilirsin
ağlamaklı bir sesle:
"giyimime kuşamına,
takıp takıştırmama,
makyajıma karışmıyorsun artık
sevsen karışırdın
sen beni sevmiyorsun artık" der
...
aklının kapısını çalar cinnetin elçileri