Cinnet Yokuşu Şiiri - Fatma Yiğit Berber

geceyi tırmalıyor
cinnet geçiren gözlerin ayak sesleri
sürgün şarkılar eşlik ediyor yıldızlara
gölgesi yansıyor pencereye
kaç ihtiyar düş intihar ediyor ay'ın şavkında
bir bilsen

kulağımdaki sesler yerleşiyor
gönül heybeme
aklımı alıyor ağıdın felaketi
topluyorum
ceninden düşmüş asık suratlı bebekleri

her çocuğun hayalidir ya anne şevkati
tenime yerleşen hüzünle birlikte
soğuk taşlara yatırıyorum bütün gülümsemeleri

yalnızlık içime çöreklenen bir öfke gibi
yüzümün toğrağını öpüyorum
dudağı yüreğime değmeyen anne öpüşü gibi...