Cinnet Şiiri - Hikmet Sevgi

Ben Elif’im
Ben periyi reddeden Rüveyda’yım
Adı yazılmamış bir destanda sevdayım
Ne saklanırım gündüzden
Ne de bulunurum karanlıkta
Herkes beni arar durmadan
Bense dururum boşlukta
Ben Selam’ım
Serzenişim sessizlikte
Aşk değilim
Kendi ayakları üzerinde durmaktır aşk
Oysa ben yalnız seviyorum
Kendinin inkâr eden aynaların yalnızlığı
Delirmiş bir karanlığı delen bakışların yalnızlığı
Kalbim attıkça duran
O korkunç masumiyetin yalnızlığı
**
Neden öyleyse ve o zaman,
Bu şarabi öfke, bu mayalanmış kin
Damarlarımda kanayan cinnet
Diriyi ölüden ayıran isyan
Sol avucumdaki bu soğuk şaşkınlık
Neden…
Bilmiyorum
Ben Cahilim
Duruyorum öylece durmadan
Ruhsuz bir at sırtında
Gazap yüklü bir vicdanlayım
Her sesten sağır, her ışıktan kör
Ruhum tenimi yakıyor
Uğursuz bir ateşi yaşıyorum
Ve son buluyorum ancak,
Dokundukça sonsuza…
Ölüm değilim,
Ölümden artan zamanlayım
Hiç geçmeyen bir anlayım
Ne değişiyorum, ne de aynıyım
Sadece duruyorum
Her şeyden ayrıyım.
***