Fikri fakir olanın, tahtı varmış neyleyim.
Fikrini söyle bana, servetini söyleyim.
İnsanoğlu düşkündür malına servetine.
Ne zaman dönüp bakmış fikrin alametine.
Dünyaya semirmeye gelmiş aciz zihniyet.
Şerefi para olmuş, haysiyeti de ziynet.
Ne yapsın göremiyor göbeğinden dünyayı.
İnsan bunu gördükçe nasıl geçirmez cinnet.
Kayıt Tarihi : 7.5.2016 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!