Cinnet Şiiri - Engin Yılmaz

öfkenin en koyu kıvamında,
çılgınlığın doruğunda,
gözümü kırpmadan vurdum
duvardaki hayâlini;
defalarca..
sen yokken,
çekip gitmişken,
beni bırakmışken...
onca bekleyişin,
umutsuz acıların ardından
ne işi vardı hayâlinin
yanıbaşımda?
vurdum; pişmanlık duymadan,
pervasızca.
yarın dinerse bu öfke,
şayet durulursa fırtına,
ne yaparım diye düşünmeden.
ne hallere düştüm
senin yüzünden? !