Çınlıyor mu Kulakların?

Kulakların çınlıyor mu acaba, anam-babam
Sabahtan akşama kadar seni andığım için?
Seni andığım için sızlıyor mu burnun,
Seğiriyor mu gözlerin zamanın biryerlerinde,
Sabahlarda,
Akşamlarda,
Gecelerde,
Bir hıçkırık gibi düğümlendiğim oluyor mu boğazına
Veya bir sızı misali kemiklerine yerleştiğim,
Düşüyor mu aklına
Bir büyük karasevdada ecelle
Pençeleştiğim?

Olmuyor mu beni aradığın
Zamana direnen bir tahta köprüde?
Bir başka sular geçerken sürgünler arasından
Veya zerreler pırıltılarla karışırken renklere,
Dalarken birlikte katıldığımız ahenklere?
Olmuyor mu sızım sızım sızladığın rüzgara karşı
Beni aranırken yerimi bomboş görüp?
Anımsatmıyor mu beni sana o eski trenler
Düdük öttürüp?

Kaldık anıların insafına, anam-babam,
Kaldık bir geçip gitmiş zamandaki hallerimize
Rüzgarı kavrayıp, sığdıramayıp ellerimize,
Yaşlanmayan gençliğimize hala daha sığınıp
Hala daha geçmişe dönmek isteyerek.
Dilerim trenleri kaçırıp gitmiş olmayalım
Bilerek,
Bilmeyerek.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933 - 2003) ' nun
DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 49-50/100)