Cinlerin Prensi Şiiri - Yalçın Güler

Kanla tükürdüm ayrılık narasını.
Ayartılmış gecelerde kapkaraydı.
Yangın yeriydi gövdem,
Mahşer sandım dı.
Evleri karartılmış sokaklarda yandım dı.
Sırtından vurulan isimsiz savaşlarda kaldım dı.
Bir akrep ağzı olmuş kuşatmadayım.
Sancılı doğumlar
Ve
Sessiz hıçkırıklardı.
Sana,
bil ki,
Buzdan yapılmış ellerliyle yalvarıyorum
Tanrının saklanmış günah elleri.
Elleri, örümcek ağı elleri.
Avluda kalanlar gibi,
Bir yudum hayatın soluk elleri.
Kaf dağından kovulmuş dualar gibi,
Tanrıyı rehneden dualar gibi.
Bulutu ağlatan dualar gibi,
Gemileri yakılmış dualar gibi
Menzilsiz,
Yıkanmış dualar gibi.
Olmadı ellerim…
Gözbebeklerimden astım kendimi.
Göğsümü parçalayan nehirler oldu hüzün.
İşte maviyim.
İşte asiyim.
İşte deliyim.
Bütün kötülerin soysuz prensi.
Her dem sulara dönük içimdeki ayrılık.
Yağmur!
Senin, bulanık sulardaki suçlusu yüzünün.
Sensin suçlusu kırılmış yüzün.
Ellerlimde uzayan bir şiirdir resmin.
Biliyorsun Tanrım! Ben bir amayım.
Ruhuma cebelleş kuşatmadır hüzün.
Ulusun! dualar katından kovulan hüzün.