Ben ne zaman gözlerine bansam sesimi
Yufka ekmek kadar cömertti gülüşün
Çatlamış soba olurduk çinkolu bir evde
Karton tavanlardan okurdum alnımın yazısını
Bu şehir çocukluğumun hırçın aşkıydı
Beni çağırıp durdu arsızca içime oturdu
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta