Ben ne zaman gözlerine bansam sesimi
Yufka ekmek kadar cömertti gülüşün
Çatlamış soba olurduk çinkolu bir evde
Karton tavanlardan okurdum alnımın yazısını
Bu şehir çocukluğumun hırçın aşkıydı
Beni çağırıp durdu arsızca içime oturdu
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta