Ben ne zaman gözlerine bansam sesimi
Yufka ekmek kadar cömertti gülüşün
Çatlamış soba olurduk çinkolu bir evde
Karton tavanlardan okurdum alnımın yazısını
Bu şehir çocukluğumun hırçın aşkıydı
Beni çağırıp durdu arsızca içime oturdu
Hıncımı bölüp martılara atmasını öğretti
Gidişim babam,gelişim annem olurdu...
Kayıt Tarihi : 31.12.2008 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!