Çınısız Duvarlar Şiiri - Halil Orhan

Yalnızlığımla bir başıma
Çöreklendiğim anlarda
Ruhsuz,
"onsuz",
Boş evin bir köşesine
Muhasip düşünceler doluyor aklıma
Yalnızlık bir yandan
Hesaplar bir yandan
Kar yağdırıyor saçlarıma
Şeffaf acılar düşüyor sakallarıma
Buz yanığı ayazlar esiyor
Eğreti koltuğun kenarından
Gelecek hesapları dolanıyor
Çınısız soğuk duvarlarda
Titriyor saçlarıma tarak olmuş ellerim,
Yalınayak kar üstünde yürür gibi
üşüyor hayallerim...

Sigaramın dumanı ip gibi
Dolmuş tablada ince ince tütüyor
Sanki kadere sahip gibi
Aşk çorağında çatlıyor hesaplar...

Kasvet ruhumu sıyırırken
Solmuş tenimden
Hasret düşerken
tane tane gözlerimden
Bir ezan sesi deldi
tüm bu sessizliğin dibini
Allahuekber Allahuekber
Çok şükür çok şükür
Allah yüce, Allah ekber...

Ezan ile titredi soğuk duvarlar
Sustu birden içimdeki hıçkırıklar
Yalnız değilsin dedi bir ses usulca
Seni yaratan Allah var.
O insana en güzel yar!

Kalk!
Taze bir abdest al!
Bahar olsun sana abdestin.
Yeniden al,
bir daha al!
Daha ölmedin...
Vakti geldi
Allah demenin!
Yıka şimdi ayağını elini
Ve en çok da yüreğini..
Var secdeye
Dökülsün gözyaşların,
Temizlensin günahların,
Sen bir insansın,
Allah'ın yeryüzündeki halîfesi
Ruhunda Rabbinin nefesi
Duruyor tertemiz
Bekliyor kendini bul diye
...sessiz sessiz...

Şubat / 2019