Çingenenin Ufka Karşı Buruk Gülümsemesi

Özgürlüğü benden iyi kimse bilmez
Kimse bilmez bir dağın omzuma yaslandığı olur
Nehirler yatağını değiştirir geçeyim diye
Baktığım her çiçek salıverir kendini
Kibri bilmem yine de

Kaçarsam kırlardan kırlara kaçarım
Kaçarım kırılan ellerim ceplerimde
Kentlere düşmektense, çöllere düşsün yolum
Yabani otları tercih ederim
Kuştüyü döşeklere

Şimdi, dudağımda duran buruk gülümseme
Bir lekedir, şehrin bana verdiği bir hediye
Beni uzak tutuyor sevdiklerime
Eylemiyor beni dedemin bilgeliği bile

Ufka dönüp akşamüstleri, sen diyorum
Sen keserdin efsunsuz bir tek
Sen koparırdın üstümden semeliği
Şimdi gücün yetmez tüyümü kaldırmaya
Şehre döndüremezsin
Gözlerine baktıramazsın asla

Özgürlüğü benden iyi kimse bilmez
Kimse bilmez niçin kesilir bir şairin sesi
Kimse bilmez niçin buruktur dudağında
Çingenenin ufka karşı gülümsemesi.