Ateşten gözbebekleriyle bir kehânet kabilesi
Dün yola düştü, çocuklarını omuzunda taşıyarak,
Ya da onların övünen iştahlarına bırakarak
Sarkan memelerinin her zaman hazır hazinesini .
Erkekler yaya gidiyor parlayan silahlarının altında ,
Akrabalarının çömeldiği arabaları izleyerek ,
Ağırlaşan gözlerini gökyüzünde gezdirerek
Boş özlemlerin kaygılı pişmanlığıyla .
Kumlu sâkin köşesinde cırcır böceği
Geçişlerini seyrederek, şarkısını yeniliyor ,
Onları seven Kibele* yeşillikleri artırıyor .
Geleceğin bilinen cehennemi
Bu yolcuların önünde kapılarını açıyor ,
Kayalık suyu akıtıyor, çöl çiçeklerle kaplanıyor .
Kibele* : (Cybèle) Firigyalılarda Yer tanrıçası.
Charles Baudelaire 1821-1867
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 13.7.2019 07:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!